พ่อมดแห่งโลกเวทมนตร์ ตอนที่ 42 จากกันชั่วคราว

ตอนที่ 42 จากกันชั่วคราว

“เอาล่ะ เราจะไม่คุยเรื่องนี้กันอีกต่อไป! วัตถุดิบเหล่านี้ แต่เดิมไม่ได้ราคาถูก แต่ตอนนี้ราคาของมันถูกลงแล้วดังนั้นฉันจะขายมันในราคาคริสตัลเวทย์ 200 ชิ้นแล้วกัน”

วูกซ์เสนอราคา

เรย์ลินพยักหน้าและส่งคริสตัลเวทย์ระดับกลาง 20 ชิ้นให้วูกซ์

เขารับของชิ้นใหญ่จากวูกซ์ซึ่งได้รับความสนใจจากคนแถวๆนั้นเป็นอย่างมาก

เรย์ลินยิ้มเจื่อนๆ พร้อมกับแบกห่อไว้บนหลังและเริ่มคุยกับวูกซ์

“แล้วคุณพอจะได้ข่าวเกี่ยวกับอุปกรณ์เวทย์บ้างไหม?” เรย์ลินไม่ยอมปล่อยให้มีโอกาสเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาหลุดลอยไป

“ไม่เลย!” วูกซ์ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ราคาของอุปกรณ์เวทย์นั้นเพิ่มขึ้นมากในระยะหลังนี้ แล้วใครล่ะจะขายมัน?”

วูกซ์กระซิบเบาๆ “เธอซื้อวัตถุดิบจำนวนมากและยังถามเกี่ยวกับอุปกรณ์เวทมนตร์อีก หมายความว่ารู้ข่าวนั่นแล้วใช่มั้ย?”

เรย์ลินพยักหน้า “ฉันกำลังเตรียมที่จะออกไปปฏิบัติภารกิจระยะยาว ดังนั้นฉันจะออกไปและหลีกเลี่ยงสิ่งพวกนั้น”

วูกซ์พยักหน้าแล้วพูดว่า “การหลีกเลี่ยงมันก็ดี ฉันก็จะไปในไม่กี่วันนี้แล้วเหมือนกัน”

“แม้แต่วูกซ์ นักเวทย์ระดับ 3 ที่มีอุปกรณ์เวทมนตร์ยังต้องหลบหนี!” ใจเรย์ลินเต้นแรง หลังจากที่ได้แลกเปลี่ยนกับวูกซ์เสร็จแล้ว เขาก็รีบบอกลาและจากไป

“ภารกิจเลื่อนเวลาออกไปไม่ได้แล้ว ฉันจะต้องออกไปทันที!”

แม้ว่าจะไม่จำเป็นต้องลงทะเบียนภารกิจเพื่อออกไปข้างนอก แต่ก็ยังคงมีอุปสรรคอื่นในสถาบันอยู่ เรย์ลินยังต้องกลับไปรับข้อมูลอื่นของจอมเวทย์ดังนั้นเขาจึงทำตามกฎระเบียบได้อย่างเป็นธรรมชาติ

เขาค่อนข้างมีพรสวรรค์ในการปรุงยาและได้รับการยอมรับจากครอฟท์อีก ดังนั้นสถาบันจะไม่ทำให้เขาตายที่นี่อย่างแน่นอน

เนื่องจากฮาโรชิได้กวาดล้างบริเวณรอบๆสถาบันไปแล้ว พื้นที่รับภารกิจจึงเต็มไปด้วยชีวิตชีวา แม้ว่าเรย์ลินจะรู้ว่ามีนักเวทย์ระดับ 3 ไม่มากนักจากการที่ตรวจสอบอย่างใกล้ชิด เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้เรื่องนี้ทั้งหมดอยู่แล้ว

“คนทั้งหมดพวกนี้ช่างน่าสงสาร” สายตาสงสารปรากฎบนหน้าเรย์ลินเมื่อเห็นนักเวทย์ระดับต่ำที่แบ่งรางวัลภารกิจและทำงานอย่างหนักเพื่อรับรายได้มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้พวกเขากำลังถูกทอดทิ้ง แม้ว่านักเวทย์เพียงคนเดียวจะไม่สามารถทำอะไรกับพวกจอมเวทย์ได้ แต่เมื่อพวกเขารวมตัวกันเป็นสิบหรือเป็นร้อยคนเข้าด้วยกันเพื่อสร้างค่ายกล นั่นอาจจะทำความเสียหายหรือกระทั่งได้สังหารจอมเวทย์ได้บ้าง ซึ่งเป็นหน้าที่ที่พวกเขาต้องอยู่ที่นี่

แม้ว่าการอยู่ในพื้นที่การต่อสู้ของจอมเวทย์เป็นเรื่องอันตรายมหาศาล ซึ่งโอกาสรอดของพวกเขามีเพียง 30% เท่านั้น

แม้ว่าเรย์ลินจะรู้สึกสงสารพวกเขา แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวถึงข่าวที่ได้ส่งคำใบ้ไปให้เพื่อนๆ เพราะถ้าเกิดทางสถาบันรู้ว่าเขาเป็นคนปล่อยข่าวล่ะก็ แม้แต่ครอฟท์ก็ไม่สามารถปกป้องเขาได้

เรย์ลินมองไปที่ภารกิจบนกำแพง ส่วนใหญ่เป็นภารกิจที่ใช้ระยะเวลาสั้น ๆ และอยู่ใกล้กับสถาบันมาก และดูเหมือนว่าสถาบันได้ซ่อนภารกิจอื่นทั้งหมดไว้ด้วย

เมื่อคนรอบๆน้อยลง เรย์ลินจึงใช้โอกาสนี้รีบเดินเข้าไปที่เคาเตอร์ทันที

“คุณต้องการภารกิจแบบไหนล่ะ?” ชายแก่ต้อนรับอย่างเป็นกันเอง

“ภารกิจบนกำแพงนั้นไม่เหมาะกับฉันเลย มีภารกิจอื่นอีกไหม? ฉันชื่อเรย์ลิน ฟาร์เลียร์ เป็นลูกศิษย์ของศาสตราจารย์ครอฟท์” เรย์ลินกล่าวด้วยเสียงต่ำ และโยนกระเป๋าเงินใบเล็กแก่ชายชรา

ชายชรารีบคว้ากระเป๋าไว้ หลังจากเปิดมัน เขาก็ยิ้มอย่างพอใจ “มีแน่นอน!”

ชายชราหยิบกระดาษจากใต้เคาน์เตอร์ขึ้นมา “นี่เป็นภารกิจทั้งหมดที่มีในตอนนี้”

เรย์ลินรับม้วนกระดาษสีดำขนาดใหญ่มา และเปิดดูทันที

ภารกิจเหล่านี้เป็นภารกิจทั่วไป ไม่ได้ยากลำบากมากนัก แต่ก็ใช้ระยะเวลาในการทำที่ยาวนาน กล่าวโดยสรุปว่าภารกิจเหล่านี้มีเพียงเหล่าจอมเวทย์ที่มีศักยภาพในอนาคตเท่านั้นที่สามารถหลีกเลี่ยงภัยอันตรายได้

ด้วยการสแกนของเอไอชิป เรย์ลินจึงตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว

“ภารกิจสำรวจพืชผักที่เหี่ยวเฉาในเมืองราตรี ระยะเวลาของภารกิจ: 3 ปี ”

“ฉันเลือกอันนี้” เรย์ลินชี้ไปที่ภารกิจและส่งกระดาษแก่ชายชรา

“เมืองราตรีตั้งอยู่ในเขตอีสท์วู้ดของอาณาจักรพูลฟิล เธอจะต้องเดินทางผ่านเกือบครึ่งอาณาจักรก่อนจะถึงที่นั่น อยากจะได้แผนที่สักอันไหม?”ชายชรายิ้มอย่างพ่อค้าเจ้าเล่ห์

“ด้วยความยินดี!” ถึงแม้เรย์ลินจะมีแผนที่อยู่แล้ว แต่เขายังต้องการที่จะเปรียบเทียบมัน

หลังจากจ่ายคริสตัลเวทย์สองชิ้นไปแล้ว เรย์ลินก็ได้แผนที่มา ไม่เพียงแต่สถานที่ต่างๆของราชอาณาจักรพูลฟิลเท่านั้น แต่ยังมีเส้นสีแดงช่วยบอกเส้นทางไปอีกด้วย

“ดูจากแผนที่ เมืองราตรีตั้งอยู่ทางตะวันออกของราชอาณาจักรพูลฟิล ซึ่งเป็นอาณาเขตที่ไกลมากและค่อนข้างห่างไกลจากสถาบัน แต่เรื่องดีก็คือมันอยู่ใกล้กับจุดรวมตัวของพวกจอมเวทที่บิ๊กกี้ส่งมาให้ นั่นจะทำให้ได้รับข้อมูลข่าวสารอย่างใกล้ชิด”

เป็นอีกเหตุผลที่เรย์ลินเลือกภารกิจนี้

“นี่เป็นใบผ่านทางของคุณ” ชายชราส่งบัตรโลหะสีแดงให้กับเขา “อย่าทำมันหายหล่ะ ไม่มีสำรองแล้ว”

“ดูเหมือนว่าสถาบันจะเข้มงวดมากขึ้นเวลามีคนเข้าออก”

เรย์ลินคิดแบบนั้น แต่ไม่พูดอะไรขณะที่หยิบการ์ดโลหะขึ้นมา

หลังออกจากพื้นที่ทำภารกิจ เรย์ลินก็ไปอำลาครอฟท์ บิ๊กกี้และเพื่อนคนอื่น ๆ

นอกจากนี้ เขาไม่รู้ว่าเขาจะออกไปนานแค่ไหน บางเรื่องยังคงต้องพักไว้ก่อน จากคำใบ้ของเรย์ลิน บิ๊กกี้ก็ได้เตรียมพร้อมที่จะกลับบ้าน ส่วนคาลิเวียร์และคนอื่นๆค่อนข้างแย่ พวกเขามาจากเกาะเชอร์โนบิลและไม่มีสถานที่ที่จะให้กลับ เรย์ลินจึงได้แต่ปลอบโยนพวกเขาเท่านั้น

เขาผลักประตูห้องเข้าไปและเห็นสิ่งที่ทำเป็นประจำ เรย์ลินจึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“ฉันสงสัยว่าเมื่อไรฉันจะได้กลับมาที่นี่อีก”

หนังสือเวทมนตร์และวัตถุดิบต่างๆที่เขาซื้อมาวันนี้ ถูกวางอย่างเป็นระเบียบที่มุมห้อง

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เรย์ลินก็เลื่อนเตียงออกห่างไป ทำให้เห็นอะไรบางอย่างบนพื้น

“ฟาร์เลียร์” เรย์ลินเคาะที่พื้นเบาๆ

*คาช่าาาา! * เสียงกลไกดังขึ้นและพื้นไม้ค่อยๆขยับออก มียาจำนวนมากถูกเก็บไว้ในหลอดทดลอง

จำนวนทั้งหมดตอนนี้มีอย่างน้อยมากกว่า 10 เท่าที่เขาให้นีล่าเสียอีก!

ถ้าวูกซ์เห็นเช่นนี้ ดวงตาของเขาอาจจะถลนออกมาก็ได้ เรย์ลินยิ้ม

นี่เป็นยาทั้งหมดของเขาที่มาจากความช่วยเหลือของเอไอชิป อัตราความสำเร็จของเขาจึงมากขึ้นมากกว่าคนอื่นๆ ยาที่เขาขายไปเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น ยาที่เหลือส่วนใหญ่ยังคงถูกเก็บไว้ที่นี่

“ยาเพิ่มความแข็งแกร่ง 200 ชิ้น, ยาแก้พิษ 150 ชิ้น, ยาห้ามเลือด 180 ชิ้น และยาประเภทอื่น ๆ ทั้งหมดมีค่าอย่างน้อย 3000 คริสตัลเวทย์! ”

เรย์ลินมองยาเหล่านี้ พวกมันเป็นสิ่งมีค่าที่สุดของเขาและถูกเก็บไว้ใต้เตียงอย่างดี และมีเวทมนตร์ที่ใช้ในการรักษาความปลอดภัย ซึ่งเป็นเคล็ดลับเล็กน้อยที่บรรดานักเวทย์ระดับ 2 รู้กันดี นอกเหนือจากการใช้พลังจิตวิญญาณของตนเพื่อเปิดพวกมันแล้ว หากมีเวทมนตร์อื่นมาเปิด พวกมันจะทำลายตนเองทันที!

“ตอนนี้ หีบเก็บหนังสือเวทมนตร์และวัตถุดิบอื่นๆถือเป็นของชิ้นสำคัญอย่างหนึ่ง มันเคลื่อนย้ายไม่สะดวกนัก ฉันจะวาดอักษรรูนเพื่อซ่อนพวกมันเอาไว้ ”

เรย์ลินเปิดกล่องขนาดเล็กที่ปกคลุมด้วยอักษรรูน ฟองน้ำ ผ้าไหมและวัสดุชิ้นอื่นอยู่ข้างในเพื่อป้องกันไม่ให้ขวดยากลิ้งไปมาและแตกหักได้

หลังจากใช้เวลาเกือบครึ่งคืน เรย์ลินก็จัดการย้ายยาทั้งหมดลงในกล่องได้ จากนั้นเขาก็วางวัตถุดิบและหนังสือรูปแบบเวทมนตร์ไว้รอบ ๆ

“นี่ก็ผ่าน 6 โมงมาแล้ว”

หลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาแจ้งเตือนดังขึ้น เรย์ลินกดปิดสวิทช์ในห้องทันที

เรย์ลินอาบน้ำและนำกล่องใหญ่ทั้งสองขึ้นไปชั้นบนสุดของสถาบัน ซึ่งมีม้าสีดำและเทียมเกวียนของเขาอยู่ เรย์ลินสูดหายใจลึกและบังคับรถม้าไปที่ลิฟต์กลไกทันที

“นำบัตรผ่านของคุณออกมา” เมื่อเสียงดังขึ้น เรย์ลินก็หยิบบัตรโลหะสีแดงที่ได้รับมาเมื่อวานออกมาทันที

*ปัง!*

ลิฟท์กลไกเริ่มเคลื่อนที่ขึ้นอย่างช้าๆจนมาหยุดที่ชั้นบนสุด

ประตูหินสองด้านถูกเปิดออก แสงแดดจากดวงอาทิตย์เริ่มส่องสว่างเข้ามาข้างใน

เรย์ลินขยี้ตา “ที่สถาบันยังมีทางออกอื่นอีกหลายทาง ทางเข้าเดิมต้องสำหรับคนที่ใช้เป็นทางผ่าน ทว่าที่แห่งนี้เป็นทางออกสำหรับผู้มีของขนาดใหญ่ที่จะผ่านออกไปได้”

“ย่าห์!” เสียงร้องของเขาดังขึ้น เรย์ลินหวดแส้เพื่อให้ม้าเคลื่อนที่ไปข้างหน้า หลังจากนั้นเรย์ลินรู้ได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ประตูด้านหลังสถาบัน ด้านขวาเป็นสุสานกลางที่เขาเข้ามาตั้งแต่ครั้งแรก

เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องยุ่งยาก จึงได้บอกบิ๊กกี้และคนอื่นๆว่าเขาจะเตรียมตัวออกไปในสองสามวัน แต่ไม่ได้ระบุเวลาที่แน่นอน ดังนั้นการออกเดินทางของเขาถือว่าราบรื่นมาก

เรย์ลินหันไปมองสถาบันของเขาเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นจึงเริ่มออกเดินทาง

“เอาล่ะ ทำไมกระเป๋าของฉันทำให้ดูเหมือนว่าฉันกำลังหลบหนีอะไรบางอย่าง ที่ดูไม่เหมือนคนที่กำลังปฏิบัติภารกิจเลยนะ?”

ช่วยไม่ได้ที่เรย์ลินจะยิ้มเจื่อนๆ และมองไปที่รถม้าที่เขากำลังบังคับอยู่และตีไปที่ข้างหลังของมัน

“เอไอชิป! แสดงแผนที่ออกมา!”

ตามคำสั่งของเรย์ลิน แผนที่เริ่มปรากฎขึ้นมา มันมีรายละเอียดมากกว่าที่เขาได้รับจากชายชราเมื่อวานนี้ และมีเส้นทางที่ถูกทำเครื่องหมายไว้อย่างรอบคอบ

“จากแผนที่ที่ฉันได้รับเมื่อวานนี้ ให้คำนวณวิธีที่ดีที่สุดในการเดินทาง! ข้อกำหนด: สะดวกและปลอดภัย! นอกจากนี้ต้องมีจุดเชื่อมต่อกับเหล่าจอมเวทมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้! ”

เรย์ลินลอบระวังน้ำเสียงของเขา เส้นสีแดงเส้นหนึ่งปรากฏขึ้นบนแผนที่ มันแตกต่างไปจากที่เขาได้รับจากชายชราคนนั้น มันมีหลายโค้งและมีพื้นที่จุดรวมตัวของจอมเวทย์ทั้งหมด

“ไปกันเถอะ!” เรย์ลินขับรถม้าไปตามเส้นทางที่เขาได้รับจากเอไอชิป

“เอไอชิป! เพิ่มการตรวจจับบริเวณนี้อย่างเต็มกำลัง!” เนื่องจากในการเดินทางแต่ละครั้ง เรย์ลินไม่กล้าที่จะลดการป้องกันให้น้อยลงเลย

[ภารกิจได้ถูกสร้างขึ้น เริ่มต้นการตรวจจับ!]

เอไอชิปปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ภาพ 3 มิติปรากฎขึ้นต่อหน้าเรย์ลินอย่างต่อเนื่อง

“สิ่งอันตรายน้อยที่สุดคืออยู่ใกล้สถาบันหรืออยู่พื้นที่ห่างไกล ส่วนตรงกลางเป็นส่วนที่อันตรายที่สุดในการเดินทางนี้!” ไม่นานมานี้เหล่าจอมเวทย์ได้ป้องกันสถาบันโดยการทำกวาดล้างตามที่ต่างๆ แต่พวกเขาก็ขี้เกียจเกินไปที่จะไล่ตามศัตรู ดังนั้นจึงมีแนวโน้มว่าบริเวณกลางการเดินทางเท่านั้นที่จะเต็มไปด้วยอันตราย

เรย์ลินทำได้แค่ยอมเสี่ยง เหตุการณ์ของฮาโรชิได้ให้บทเรียนก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นเขาหวังว่าการเดินทางครั้งนี้จะราบรื่นขึ้น นอกจากนี้เขาไม่สามารถไปไหนก็ตามที่เขาต้องการได้หากไม่มีเวลามากพอ

รถม้าวิ่งไปบนถนนอย่างรวดเร็วและเสียงนกร้องระหว่างทางได้ลดลงจากครั้งก่อน

ทันทีที่ก้าวออกจากสถาบัน เรย์ลินก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น

[ปี๊บ! คำเตือน! คำเตือน! ตรวจพบสิ่งมีชีวิตพลังงานสูงข้างหน้า!]

เสียงของเอไอชิปดังขึ้น และมีวัตถุสีแดงปรากฎขึ้นบนหน้าจอ มีกิ่งก้านขนาดใหญ่แผ่กระจายไปทั่วบริเวณ โดยมีจุดแสงสีแดงมากมายกำลังลอยอยู่ด้านบน

“นี่มันรูปภาพ? หรือว่าเป็นต้นไม้?” เรย์ลินวางมือลงที่ข้างเอวและลดความเร็วของรถม้าลง